HA en BA, het scheelt slechts een letter!
Waar zal ik beginnen? Misschien bij het schetsen van het ideale plaatje. In de ideale wereld is er nauw contact tussen de huisarts en de bedrijfsarts.
Een patiënt op het spreekuur bij de huisarts, is vaak ook een cliënt bij de bedrijfsarts. Een ziekte kan namelijk invloed hebben op zijn/haar functioneren op het werk. En werk kan in sommige gevallen ook een oorzaak zijn van ziekte.
Ik stel graag de volgende vragen aan de huisarts: ‘Hoe vaak heeft u in de afgelopen 2 weken uit u zelf besloten contact op te nemen met een bedrijfsarts? En hoe vaak heeft u contact gehad met een ander specialist om te overleggen?’ In mijn periode als arts in opleiding tot specialist (AIOS) huisartsgeneeskunde heb ik welgeteld 1x zelf contact opgezocht met een bedrijfsarts, maar wel regelmatig overleg gehad met een SEH-arts, chirurg, orthopeed of andere specialist.
Momenteel ben ik AIOS-bedrijfsgeneeskunde en wil ik regelmatig contact opnemen met een huisarts. Werknemers op mijn spreekuur vertellen soms dat ze totale rust moeten houden van de huisarts. Dat de huisarts ze adviseert een stap terug te nemen. Maar wat bedoelt de huisarts daarmee? Wat is totale rust? Is dat (comateus) op bed liggen of toch wat anders? Geldt dit advies ook voor het werk? Heb je als huisarts überhaupt tijd om binnen die 10 min de volledige arbeidsomstandigheden, werkzaamheden en de invloed ervan op zijn/haar ziekte te bespreken? Hoe uitgebreid wordt er tijdens de opleiding tot huisarts hierbij stilgestaan? Het staat wel ergens benoemd in het sociale domein van het MAAS-globaal.
Bovenstaande vragen kan je natuurlijk ook stellen aan de coassistenten binnen de kliniek. Je wordt platgegooid met de ALTIS en alle tracti vragen, maar vragen over het werk worden niet voldoende belicht.
Gedurende de huisartsopleiding wordt er duidelijk aangegeven dat een advies met betrekking tot het werk behoort tot de taken van de bedrijfsarts en niet van een huisarts: ‘waag je er niet aan!’
Een grote rol hierin speelt de interpretatie van een patiënt. Doe het rustiger aan betekent voor de één piekermomenten inlassen en leuke dingen ondernemen, voor de ander betekent het huishoudelijke taken delegeren, de ander gaat in gesprek met zijn leidinggevende om een uurtje minder te werken, de andere neemt verlof op, en sommige melden zich volledig ziek en geven aan rust te moeten nemen, dus niet in staat zijn überhaupt iets qua werk te doen.
Hoe fijn zou het zijn om met elkaar (HA en BA) de begeleiding af te stemmen. Advies geven aan een patiënt om de bedrijfsarts in te schakelen is al een stap in de goede richting. Maar in een ideale wereld doen we het samen en is er nauw contact. Zo begeleiden we een individu naar een gezonder situatie, zowel privé als op het werk.
In dit geval geldt niet ‘mij niet bellen’, maar juist: “Mij wel bellen!”